In de stilte vallen gaten,
uit de muur brokkelt cement.
Nu je zachtjes begint te praten
en daarmee Mijn aanwezigheid erkent.
Praat maar,
schreeuw maar
scheld maar
en geef Mij zo je pijn.
Ik ben bij je,
in je,
rondom je
en dat zal Ik altijd zijn.
Roep maar,
gil maar,
huil maar
en geef Mij zo je verdriet.
Ik ben bij je,
in je,
rondom je,
ook al denk jij vaak van niet.
Ik ben bij je,
Je bent van Mij
en dus onmogelijk alleen.
Auteur onbekend