in deze grote menigte leef ik ergens,
in een gezinshuis, pleegouders
ondertoezichtstelling
ik ben een cliënt in de jeugdzorg
alles gaat fout
nooit gaat iets goed
ik word heen en weer geslingerd
is dit het, hoe het zijn moet?
moet ik zo leven
met vallen en opstaan?
ik kan het niet meer
ik zit compleet in een achtbaan
mijn ouders? waar zijn ze
de school ziet het niet,
niemand kan het wat schelen.
ik grijp dan maar naar de wiet
gezeur aan me kop van jeugdzorg
alles gaat toch mis.
uit huis worden geplaatst
is dat de enigste oplossing die er is?
het is allemaal mijn schuld
het zijn allemaal “mijn” problemen
geef me alsjeblieft wat liefde
kunnen ze nog meer van me afnemen?
Cees van Wijgerden
