Vriend
5 april
Soms loop ik met de vraag,
waarom?
Ik kan het geen plekje geven,
omdat ik je nog steeds mis.
Het stukje straat waar we samen liepen,
het is een moment om nooit te vergeten.
Het laatste stukje van je leven.
Twee jaar zijn voorbij
en ik denk nog vaak aan het moment
dat je van me wegviel, afscheid moest nemen.
Veel te jong, dertien jaar,
om te sterven
in de bloei van je leven.
Zo gaan mijn gedachten terug
en eigenlijk moet ik blij zijn
dat ik je heb leren kennen.
Dat ik mocht optrekken met je
samen praten, lachen
dat ik iets voor je mocht betekenen.
Zo ga ik met mijn leven verder,
want je wilde
dat ik niet stil bleef staan.
Dit moment, deze gedachten
bewaar ik als een parel in mijn hart
kostbaar, een kleine schat.
Slijten ja, dat zal wel,
maar vergeten
nooit meer.
Cees van Wijgerden