Ik kan niet meer huilen.
Niet meer huilen om jouw gemis.
Je hebt zoveel aan mij gegeven,
het was je lach,
je groet,
je denken zo positief.
Nu is de stilte gevallen.
Je bent niet meer.
De laatste weken waren zwaar,
bijna onmenselijk
het verdriet is “in” mij, “met” mij,
mijn tranen opgedroogd.
Het lied waaruit jij kracht putte.
Het lied dat zweefde boven jouw open graf,
“tot ‘k eenmaal hierboven
U eeuwig mag loven
Als ‘k juichend zal staan
bij Uw stralende troon.“
Dat lied zingt stil in mijn hart.
Dat kostbare moment bewaar ik,
bewaar ik in mijn hart.
Het geeft mij kracht om door te leven,
het geheim wat we samen kenden,
het geheim wat we samen deelden,
het geheim van jouw leven.
“De bron”
onze bron, Jezus liefde!
Cees van Wijgerden