De angst uit een ver verleden
grijpt me nóg vast en dreigt.
Nee, ik ben de liefde niet kwijt
ben alleen zo bang mezelf te geven.
Ik ben de pijn nog niet vergeten
die de liefde met zich mee kan brengen.
Toen de onrust zich erin kwam mengen
verloor ik de passie van het leven.
Vertrouwen is zo moeilijk te geloven
wanneer het gebroken is, vertrapt.
Maar juist als jij naar mij lacht
komt het langzaam weer naar boven.
Wat ertoe doet, zijn niet de woorden
maar juist het verlegen zijn en stil.
Een door geduld gedreven wil
is de melodie die ik wil horen.
Jenske van Keulen