Lopend door de straten, op een stille kerstavond… kaarsen voor de ramen en verlichte kerstbomen. Denkend aan de vele duizenden mensen die dit niet kennen…, misschien in oorlog, een ziekbed, in eenzaamheid, vul maar in. Wat missen zij? De koorzangavonden, door verenigingen uitgevoerd? De kerkdiensten overvol? Restaurants, overbezet? En wij? Wij worden verzadigd met dit …
Als ik op een mooie zomeravond nog laat buiten loop, en ik kijk omhoog naar die mooie sterrenhemel, dan komt deze psalm vaak in mij op. Dan kan ik stil worden van binnen, heel stil, en soms kan ik dan in al mijn vreugde en verdriet zuchten: Vader, wat is dit mooi! Aanschouw ik Uw …
Koud en hard was de blik in je ogen. Je kon het me niet vergeven. Ik probeerde ‘t je uit te leggen, maar ‘t drong niet tot je door. Ook al probeerde ik de minste te zijn. Mijn gedachten gingen terug, terug naar mijn opvoeding. Probeer altijd de minste te zijn, dat was me geleerd. …
Vader, soms is er het gevoel, dat je wegzinkt, dat je niet wordt begrepen, dat je alleen staat. Met pijn in je hart val je steeds verder in een diep, diep ravijn. Dank U, Vader, dat U me dan omringt, me koestert, en niet uit het oog verliest, zoals een arend zijn jongen leert vliegen …
Soms komt het zomaar naar boven. Verdriet omringt je dan. En je weet: het gaat nooit over, die pijn, die diepe pijn. Dwars door een glimlach, dwars door het leven, draag je het. Soms komt het opeens naar boven, die pijn, die diepe pijn. Je hart schreeuwt van verdriet. Ach, een ander ziet het niet. …
Je maakt het mee, ineens. Je kunt het niet begrijpen, maar je ervaart het wel. Je wordt niet begrepen, niet geaccepteerd. Je eigenwaarde, je eigen ik wordt door anderen de grond in geboord. Dan voel je je zo leeg, zo onbeschrijfelijk leeg, een gevoel dat je niet kunt omschrijven. Je weet er geen weg mee. …
Ik heb er alles aan gedaan om te investeren, investeren in die ander. Aandacht, liefde, tijd, m’n kostbare tijd! Ik dacht: Dit kan niet meer stuk. We hadden het goed met elkaar; we groeiden in de relatie. Op zo’n moment kun je de hele wereld aan. En toen kwam dat moment dat je bedonderd werd. …
Overal hoor je stemmen. Overal hoor je stemmen om je heen. Thuis, bij vrienden, op school. In de hele sleur van je dagelijkse gangetje kom je ze tegen. Stemmen die zeggen: “Je doet ‘t niet goed. “Je bent niks waard.” Oké, ik heb dan wel af en toe een minderwaardigheidsgevoel, maar… En dan zijn er …
Maandag 6 december 1999. Je belde, of dat ik nog even langs wilde komen, want je hoopte een paar dagen thuis te zijn. Woensdag 8 december. Je was eindelijk thuis, lag op de bank, en vertelde, vertelde dat je nog hoop had, een sprankje hoop. Je liet me de tabletten zien, een tafel vol. Toen …
