Ik duik weg,
voordat ik mijn gedachten opzij leg.
Voor de vuisten die komen.
Ik voel mijn tranen over mijn wangen stromen.
Op mij armen blauwe plekken.
Ik kan het bijna niet meer verbergen.
Door mijn armen te bedekken,
wek ik argwaan bij iedereen.
Ik voel in mijn hart pijn,
door alle woorden en vuisten tegen mij.
Ik trek het niet langer
en voor iedereen word ik steeds banger.
Mijn beste vriendin is er voor mij!
Er is hulp dichtbij.
Ik weet niet meer hoe het verder moet,
Nee, ik praat het niet goed.
Gerlinde van Essen
