het wereldje om mij heen
vul ik zelf wel in en wat ik er van maak
het wordt afgeschermd met een muurtje
zelf opgebouwd in deze tiener jaren
en als ik vastloop zit ik vooruit te staren
er is op dat moment totaal niets
wat er in mijn gedachten past
sterker nog het komt niet in me op
het staat ver van me vandaan
daarom reageer ik ook niet spontaan
laat me lekker mezelf blijven
en roeien met de riemen die ik heb
er komt te veel op me af, nu even niet
misschien later zal ik het allemaal begrijpen
zit me daarom nu niet uit te knijpen
Cees van Wijgerden