Even stilstaan

De mislukkeling

Soms is het water ruw en onstuimig,
bij stilte zo glad als een spiegel.
Het lijkt zoveel op het leven.
En dit beeld, heeft mijn leven vormgeven.
 
De leugen dat ik niet goed genoeg bent
en dan weer een hoogte punt.
Het lijkt wel of je alles aan kunt.
Nergens is er een knelpunt.
 
Maar in al die hoogte en dieptepunten,
herinnerd mij aan… wie ik ben.
Het zijn de stemmen in mijn hoofd,
zo dat je nergens meer in gelooft.
 
In die storm zegt U: Dat ik geliefd ben,
ook al voel ik niets vanbinnen.
U zegt dat ik sterk ben, maar ik voel mij zo zwak.
Ik voel zo weinig, terwijl ik zo naar u snak.
 
Dit alles leg ik aan U voeten neer.
U o God…kent elke mislukkeling.
Het enige wat nu telt is, hoe U over mij denkt.
En mij weer nieuw leven schenkt.
 
Voor jou die twijfelt
 
Cees van Wijgerden

Dit vind je misschien ook leuk...