Wat er van binnen in je omgaat,
is niet te beschrijven
je ogen zijn vol verdriet
en spreken van leegte.
Ze staren recht voor zich uit.
Langzaam verstrijken je dagen
de glans is er af.
Het leven heeft geen toekomst.
Je eigen wereldje,
is nog het enige waarin je leeft.
Soms moet je loslaten
is het afscheid nemen.
Terugkijken, wie je mocht zijn.
Anderen zorgen nu voor jou
zorgzaam en met liefde.
In de spaarzame momenten
proef je nog iets van vroeger.
Een strohalmpje van liefde
geborgenheid die je ons gaf.
je bent een moeder om nooit te vergeten.
Cees van Wijgerden