Elke week keek je er naar uit,
het was een “gewoonte” al die jaren.
Rood, wit, geel of paars, het maakte niet uit
voor jou waren het kostbare.
Nu je er niet meer bent
ga ik met die “gewoonte” door.
Elke week opnieuw, haal ik ze op
omdat ik je verloor.
Naast je foto staat een vaas,
met elke week een nieuwe kleur.
Lachend, kijk je naar het kleine gebaar
en het geeft mij wat geur en fleur.
Moeder, je hield van bloemen,
zo ben je steeds in mijn gedachte.
Ik besef nu, wat voor jou een bloemetje deed
en als ik binnen kwam, mij toelachte.
Ik zal je blijven missen,
je uitstraling: warmte, liefde en geduld.
Maar met deze kleine “gewoonte”
wordt toch mijn hart gevuld.
Cees van Wijgerden