Ingezonden gedichten

Anorexia

Voor veel mensen
is een hap eten
heel gewoon
de normaalste zaak
van de wereld.

Ze kijkt door het raam
de wereld lijkt haar te vergeten
en ziet ze niet staan.
“Welke wereld?” roept ze uit, “welke hap”?
Ze kiest voor een slank figuur.

Het gaat niet goed met ze,
ze raakt zichzelf kwijt.
Iedereen geeft om haar maar ze wil geen hulp.
Door een glazen spiegel wordt ze verblind
het spiegelbeeld is vertekent.

Ze is moe, de spiegel geeft haar kracht.
Duizend parels verlichten haar kamer.
Ze hoort een stem uit het duister.
Langzaam spreidt ze haar armen, alsof het vleugels zijn.
Het is tijd om te gaan…
 
De lucht wordt donker en het regent
Haar kamer blijft kil en verlaten achter.
De spiegel breekt in stukken,
haar lieve beer valt van de plank
en verwond zich aan de scherven.

Ard

Dit vind je misschien ook leuk...