Afgezonderd
loop ik het schooljaar door.
Een tijd in mijn leven
met een diep spoor.
Klasgenoten,
zien mijn liever gaan dan komen.
Ik voel het verdriet
door mijn lichaam stromen.
Stil zoek ik mijn plek
weg van al dat klassengesprek.
Mijn ogen branden
en voel me eenzaam.
Weer een dag voorbij
en weer zwijgzaam.
De school,
voor mij een wazige ruit.
Maar ik moet er doorheen
en dat ik het hopelijk snel afsluit.
Diep van binnen
weet ik, ik sta niet alleen.
God, draagt mij er doorheen.
Cees van Wijgerden