Veel tranen heb ik gewoon laten gaan,
mijn verdriet was dan te groot.
Veel glimlachen hebben op mijn gezicht gestaan,
gewoon omdat ik dan in de lach schoot.
Veel pijn is voorbij gekomen,
gewoon omdat het zo moest zijn.
Soms heb ik over betere tijden liggen dromen,
maar dat mocht dan nog niet zo zijn.
Ik leef op mijn eigen manier,
en dat zorgt ervoor dat ik nu ben wie ik ben,
Soms leef ik met verdriet soms met plezier,
maar ik ben blij dat ik het leven ken.
Martijn van Brakel