Dwars door alle leegte,
klinkt de echo van jouw lach.
Zachtjes, van een afstand
alsof ik je daarnet nog zag.
Steeds denk ik aan jouw grappen,
steeds hoor ik weer jou stem,
dan voel ik weer die leegte
omdat jij er niet meer bent…
Nu wordt het stil,
wij moeten verder.
De wereld gaat gewoon zijn gang,
maar niet voor ons;
de zon schijnt bleker,
de nachten duren veel te lang.
Je plaats is leeg
maar niemand zal er
doen alsof jij niet bestaat.
We zien je niet
maar toch: je bent er
omdat zoveel nog van je praat.
De lege stoel,
je dichte boeken
en de verhalen die er gaan.
Waar je ook heen gaat,
bij ons blijf je voorgoed bestaan….
*I miss you little angel*
Jan Tiemens