Mijn Vader gaf mij twee dozen (een zwarte en een gouden)
en zei erbij toen ik ze aannam:
Wees er zuinig op!
Op mijn vraag: wat moet ik hiermee, zei Hij:
Doe alles wat je niet aan kunt in de zwarte doos
en al je blijdschap en geluk in de gouden doos.
Mijn reactie: ja, logisch toch om het van elkaar te scheiden.
Dus ik begon al mijn kommer en kwel in de zwarte doos te bergen.
Het geluk en de blijdschap in de gouden doos.
De gouden doos werd met de dag zwaarder.
Maar de zwarte bleef net zo licht van gewicht als toen ik hem kreeg.
Nieuwsgierig opende ik de zwarte doos
om te kijken waarom deze doos niet zwaarder werd.
Toen werd het mij duidelijk, in de bodem van de doos zat een gat
waardoor alles er gelijk uitviel.
Waar zijn toch mijn zorgen gebleven?
Vader,
Ik vraag me af waar mijn zorgen zijn gebleven.
Hij glimlachte naar me.
Ach, die zijn allemaal bij Mij.
Ja maar Vader, waarom dan die twee dozen?
Kijk, die ene, de gouden, is om je zegeningen te tellen
de zwarte is voor om wat er in zit los te laten.
Ik denk altijd goed na
voor ik iets stoms ga zeggen.
maar nu hou ik maar mijn mond dicht.
Cees