Je huilde
logisch, je was nog zo klein
en wat kon je anders
wanneer er niemand voor je kon zijn?
Ik heb het geprobeerd
maar ik was nog maar een kind
hoe kon ik weten wat waar was
wat “deze wereld” normaal vind?
Ik probeerde je stil te krijgen
want ik wist wat er ging gebeuren
maar je bleef huilen
je bleef treuren.
Boven hoorde ik de duur dicht slaan
het was zover, hij had het gedaan.
Hij kon niet tegen het huilen
en jij kon nergens meer schuilen.
Een paar minuten later
was het ijselijk stil.
Woede, machteloos en verdriet.
In dit huis was geen schaterende lach
en niemand die het zag.
Cock Welboren