Beelden gaan voorbij.
Door verhalen die ik hoor.
Zo lang geleden, beangstigend dichtbij.
In verbeelding hoor ik mensen gillen,
Voel ik de angst die hun gevangen houdt.
Ik zie dat m’n handen beginnen te trillen,
Van buiten voel ik warmte, van binnen is het koud.
Vogels zijn nergens te bekennen, bloemen verliezen hun kleur,
Grauwe lucht laat geen licht meer binnen,
De oorlog houdt het leven achter een gesloten deur.
Vrede zoekt niet zelf een weg in deze strijd,
Respect was haar ruw ontnomen.
Moed en vertrouwen hebben naar een open deur geleid,
Waardoor ‘vrijheid’ binnen kon komen.
2006 Amsterdam 4 mei
Annemarije Baars uit Franeker