Misschien moet je iets achterlaten, en dat doet pijn.
Misschien was het net niet, zoals jij het had gewild.
Afscheid nemen, omdat het voor jou zo belangrijk was!
En zo moet je opnieuw beginnen,
opnieuw beginnen met die ander.
Denken aan die ander
is steeds weer zoeken,
zoeken naar het onbekende.
Hoe ver kan ik gaan,
zonder hem of haar verdriet te doen?
Denken aan die ander
is steeds weer je grenzen verleggen,
verleggen zonder brokken te maken.
Hoe ver kan ik gaan,
zonder hem of haar verdriet te doen?
Denkend aan die ander
lijkt het leven net een ketting met vele schakels.
En soms mis je een schakeltje
en moet je door, zonder dat ene schakeltje.
Door steeds weer te zoeken,
door steeds weer je grens te verleggen,
ontdek je, in het rumoer van het leven, het schakeltje,
dat… belangrijke schakeltje
waarmee je die ander weer dieper hebt leren kennen.
Kostbaar is nu dat ene schakeltje
waarmee je over de grenzen van die ander mocht kijken.
Zo vormen alle schakeltjes van het leven één grote ketting.
Door telkens weer te zoeken,
door telkens weer grenzen te verleggen,
door telkens weer opnieuw te beginnen.
Cees van Wijgerden