Volgens mijdeed ik gewoon mee met de les.Mijn boek lag opengeslagenen met pen in de handop het schriftkeek ik naar de docent. Of ik de stof op nam?Nee, het ging langs mij heen.Ik vroeg me afwaarom die man zich zo druk maakteen stond hij voor zijn geldof voor mij. Eigenlijk deed ik wel…. alsofmaar ik …
Ik moet me bewijzenlaten zien dat ik “iemand’ benmijn klasgenoten kijken tegen mij opdat voelt lekker.Zo startte ik het schooljaar. Maar hoe anders is het nuze laten me links liggenen zijn mij gedrag een beetje zat.Mijn machogedrag opzij geschoven.Na drie maanden in de klas werd het me duidelijk. Ik heb mijn kop flink gestotenik nam …
Ik ben wel aanwezigmaar ik val niet meer op.diep van binnenben ik veranderdzoekende naar mijzelf. pubertijdhet is soms zo moeilijk. Zo loop ik dolend door de school les in les uitdag in dag uithet wordt een sleur. Verlangend kijk ik uit naar het weekend, de vakantieweg uit het gekrioel van leerlingenik speel het spel wel …
Schoolboeken,gaan weer in je tassommige gebruikt of ongebruikt.Schriften,worden weer beschrevensommige vol of minder vol.Agenda,nu nog nieuw en leeglater ken je hem niet meer terug.Etui,met een nieuwe inhoudof een samengeraapt zooitje.Zin of geen zin,de stof wordt er weer in gepompt. Alleen blijft er wel de vraag over:Wat ga je er mee doen? Cees van Wijgerden
Soms ben ik aan het twijfelenGod, of U nou wel of niet bestaat.Thuis doen ze “nergens” aanmaar ik zie “iets” aan mijn schoolkameraad. Hij praat niet veel over Umaar wat hij zegt is waardevol.Iets wat ik thuis zo misen de klas noemt hem een flapdrol. Maar toch God, hij is met “iets” bezig wat …
Soms, heel soms schrijf ik een gedicht als het moetik weet het van te voren dat gaat nooit goedik probeer en probeer want nu “moet” hetchips, ik heb nog geen letter op papier gezet. Ik blijf maar stoeien of misschien later, kan altijd noghet komt onder uit mijn tenen maar het “moet” tochkom, we gaan …
Zittend achter in de klas kijk ik naar buitenen zie vogels in de vrije vlucht.Mijn gedachten werden meegenomennaar hun vrijheidtotdat ze uit het zicht waren verdwenen. Langzaam kom ik terug op deze werelden zie ik mijn klasgenotenéén voor één. Ondertussendendert de leerstof over ons uit. Ik vergelijk wie dommer wie slimmer is als ik.en kom …
15 jaar! eh…………ik moet een beetje meer gaan Geloven,ik moet er “iets” meer aan gaan doenzegt…… ons moeder.Daarom sla ik het kruisje en ga ik bidden voor het eten. Jongeren …Als je ogen er voor open gaanzijn het net pareltjesdie schitteren in het zonlicht . Cees van Wijgerden
Je staat me wel aan te kijkenof dat het in Keulen dondert maar volgens mij versta je me niet.Ik kan wel zwaaien met mijn armenen proberen wat aandacht te krijgenmaar ook dat helpt niet. Ik moest intussen denken aan:“Wil je goed overkomenhoud je dan niet bezig met hoe je overkomt”dus keek ik maar de ander …
Langzaam ontwaak iken kijk op mijn wekkertijd….. om op te staan.Rek mij uit en open mijn gordijnen.Tot mijn verbazing is de horizon verdwenen.De kerktoren zie ik niet meerde straat is korter geworden.De dichte mist………. maakt mijn wereldje wel erg kleinSnel duik ik onder mijn dekbedik ga vandaag niet naar schoolhij is er toch niet meer. …
