Je maakt het mee, ineens. Je kunt het niet begrijpen, maar je ervaart het wel. Je wordt niet begrepen, niet geaccepteerd. Je eigenwaarde, je eigen ik wordt door anderen de grond in geboord. Dan voel je je zo leeg, zo onbeschrijfelijk leeg, een gevoel dat je niet kunt omschrijven. Je weet er geen weg mee. …
Ik heb er alles aan gedaan om te investeren, investeren in die ander. Aandacht, liefde, tijd, m’n kostbare tijd! Ik dacht: Dit kan niet meer stuk. We hadden het goed met elkaar; we groeiden in de relatie. Op zo’n moment kun je de hele wereld aan. En toen kwam dat moment dat je bedonderd werd. …
Overal hoor je stemmen. Overal hoor je stemmen om je heen. Thuis, bij vrienden, op school. In de hele sleur van je dagelijkse gangetje kom je ze tegen. Stemmen die zeggen: “Je doet ‘t niet goed. “Je bent niks waard.” Oké, ik heb dan wel af en toe een minderwaardigheidsgevoel, maar… En dan zijn er …
Schuchter kwam je binnen, onwennig en afwachtend. Het valt niet mee, na een kleine school. Zo’n grote school. Je werd een brugpieper genoemd. Een nieuwe fiets. Een nieuwe tas, loeizwaar. Stapels boeken. Agenda. Huiswerk. Vakken die je niet kende. Verschillende docenten. Verschillende lokalen. Maar, na een paar maanden liep je door de gangen, en het …
Ik wil het één ander duidelijk maken, hoe ik er over denk, wat mijn mening is. Maar weet niet, hoe ik het onder woorden moet brengen. Dan rijst de “twijfel” in mij en klap ik dicht. Ben dan voor die ander onbereikbaar. De beste uitweg op zo’n moment, is iemand afsnauwen, ik weet het wel, …
De kijk op het leven vanuit twee kanten. Leven vanuit de werkelijkheid, is leven vanuit jezelf. Thuis, wat vind ik thuis? Het gevoel dat ik niet begrepen wordt. Ze moeten me met rust laten. Gewoon, zelf dingen doen waar ik zin in heb. Ik moet altijd in het gelid lopen. Ik moet mezelf altijd verantwoorden. …
Ik kan mijn emotie niet uiten. Van nature ben ik een saai figuur. Ik zal dan ook nooit reageren op meningen van anderen. Ik heb ze wel. Maar houd mijn mond dicht. Lachen weet ik niet, wat dat is. Humor ken ik niet. Mijn stem klink ook eentonig………zeggen ze. Ik probeer het wel te veranderen, …
14 jaar Stil, zwijgend en verwonderd luisterde ik, Een half uur lang. Het was, alsof een bak met vuil werd leeggegooid, ogen gevuld met tranen. Struikelend kwamen woorden, een stem, die trilde en kijkend naar de grond. Het verhaal van een hopeloos stukje mens. Onbegrijpelijk! Werd een jaar lang gepest met woorden, woorden die snijden …
Zoekend naar wegen, wegen die jij bewust wilt gaan, die leiden naar een doel, niet je eigen ik……. maar je naamloze bestaan. Om datgene te bereiken, wat jou dwars zit. Om datgene te bereiken. waar jij niet tegen op kan. Waar jij geen greep op hebt. Kijkend in de spiegel. In de spiegel van jezelf. …
