Hoog en breed en dik was de stalen deur… een stem uit een stalen kastje aan de muur,vroeg mij, wie ik was en waarvoor ik kwam.Een klik en de poort ging open.Staande op de binnenplaats voelde het benauwd. Een kille stem sprak door een microfoon “U kunt naar deur D”.Weer een klik, het hek viel …
Het gevoel dat een anderover jouw leven moest gaan beslissen, deed pijn.De uitspraak was hard.Het is misschien wel te begrijpen.Ik weet het ik ging te ver.Niet meer naar huis, geen vrienden. Alleen, helemaal alleen overgelaten aan het lot.Mijn toekomst stort in.En nu maar wachten, wachten op het onbekende.Wat staat mij daar te wachten?Waar ga ik …
Alleen in mijn cel kan ik mezelf zijn.Dan ben ik alleen met m’n pijn.Dan speel ik geen verstoppertje meer.Dan gaan mijn gevoelens weer tekeer. Ik begin dan te dromen.Zelfs te huilen.Ik hoef mij voor niemand te verschuilen.Mijn tranen kan ik laten gaan.Alleen dan besef ik dat mijn gevoelens nog bestaan. De tijd is gekomen.Om stil …
Plomp verloren voelde ik me…moederziel alleen in dit grote gebouw.Mijn advocaat naast me,volgens mij ook alleen maar voor zijn centen. Voor me zat een hele dikke man,met een zwarte cape en een soort witte stropdasIn zijn wenkbrauwen kon je krulspelden zetten,zo lang waren zijn haren.Hoe langer ik naar hem keek,hoe lelijker ik hem vond.Een bulderende …
