Mijn hart lag erbij,
als een stad in de woestijn.
Het was ooit van mij,
maar ik liet er anderen wonen.
En ik miste mezelf.
Harten staan wel vaker te lang open.
Dus ik kwam weer terug.
En vanaf nu sta ik weer op wacht.
Ik herbouw de muren van mijn hart.
Na de heimwee naar alles wat ik was.
Sta ik weer op wacht,
op de muren van mijn hart.
Wees maar niet bang,
dat je mij niet meer kan vinden.
Ik laat niemand zomaar staan,
maar ook niemand zomaar binnen.
Want dan verlies ik mezelf
en ik weet hoe zwaar het is me weer te winnen.
Daarom blijf ik hier.
Niet tegen jou, maar voor mezelf.
Niet tegen jou.
Matthijn Buwalda
