Dit voorwerp ken je wel.Trouwens, ik gebruik ‘t elke dag, elke morgen. Jawel…, als ik onder de douche vandaan kom,want anders is ‘t niet… om aan te zien. Ik zie jullie ook al denken:Dat is het toch wel niet…Maar goed, wees nou maar eerlijk! Trouwens…, nu zie ik ‘t weer.Die kop van mij, hè? Kijk, …
20 december. Hij zat in de kantine, stil achterin. Ik liep naar hem toe en keek in zijn opengeslagen agenda en las: 25 december – klote Kerst. Hem aankijkend, dacht ik meteen aan jongerentaal, en aan het boekje dat ik had gekregen. Een scheldwoordenboek van…, een gebundeld boekje met… 1600 scheldwoorden 1600? Ja, 1600! Moet …
Ik heb een verborgen liefde een liefde die ik niet kan uitstralen een liefde die ik niet openlijk kan laten zien een liefde die veel mensen niet begrijpen. In feite zit mijn liefde in een schulp ingekapseld, ingekapseld door onbegrip. Ik kan er niet aan toegeven, omdat ze zeggen dat het verkeerd is. Kerkmensen veroordelen …
Hij liep zomaar m’n lokaal binnen. Dertien jaar. Z’n pakje shag nog half in z’n zak. Dat viel me gelijk op. Nooit gedacht. dat die vraag zo diep bij hem zou inwerken. “Mag je roken van thuis?” “Van mijn ouwe niet.” “O. Heb je een goeie vader? Ik bedoel, hij heeft toch wel positieve kanten?” …
Dwaasheid ’k Ga handelen in stenen: straatklinkers, basalten, Waalformaatjes, kinderkopjes. Goeie handel, een gat in de markt. De afname hangt een beetje af van de situatie. ’t Is soms onvoorspelbaar. Maar ik verdien er een goeie boterham mee. Waar ze naartoe gaan? Dat is toch duidelijk? Israël en de Palestijnen. ’t Raakt een keer op …
Op de gedichten van Cees van Wijgerden staan auteursrechten. Publicatie mag uitsluitend indien men de schrijver recht aan doet en zijn naam onder het betreffende gedicht zet. Graag even doorgeven aan de auteur, welk gedicht u van hem gebruikt, wanneer u het gedicht gebruikt en bij welke gelegenheid/ c.q. in welk blad/ tijdschrift. (mail deze …
Maandag 6 december 1999. Je belde, of dat ik nog even langs wilde komen, want je hoopte een paar dagen thuis te zijn. Woensdag 8 december. Je was eindelijk thuis, lag op de bank, en vertelde, vertelde dat je nog hoop had, een sprankje hoop. Je liet me de tabletten zien, een tafel vol. Toen …
