het is triest
dat je niet begrepen wordt
en niemand hoort jouw schreeuw om hulp
dat achter die grote mond van je
een pijnlijk hartje zit
en je wegkruipt in je schulp

het is triest dat men geen moeite neemt
om jouw wereld te begrijpen
geen moment nemen
om even mee te kijken in je gedachten
je eigen eenzaam voelt
worstelt met je problemen

het is triest dat je weg wordt gezet
als een “hopeloos geval”
en er geen tijd voor wordt genomen
je eigen leventje is verstoort
elke dag het gevecht moeten aan gaan
triest dat het zover moet komen

speciaal voor jou:
het leven is wat het is
omstandigheden kunt niet veranderen
maar wel hoe jij erin staat
want ook met de stenen die jou de weg versperren
kun je iets moois opbouwen
het is maar hoe je er mee omgaat!

Cees van Wijgerden