Heel langzaam ontwaakt
in het ochtendlicht de natuur.
Gouden randjes van de eerste zonnestraal.
De dauwdruppels schitteren op het groene gras.
In de verte klinkt de nachtgaal.

Mijn blik omhoog
naar een heldere blauwe lucht.
Hoe schoon kan het leven zijn, zo zorgeloos.
In deze rust vind ik mezelf weer
en word ik stilgezet sprakeloos.

Mijn zintuigen raken geprikkeld
door het stilstaande water.
Het weerspiegeld de waterkant.
De stilte komt bij me binnen.
Ik ben alleen in dit niemandsland.

Even los van alles.
Geen sociale media of wat dan ook.
Genietend tussen al het groen.
Alleen met mezelf, keer ik naar binnen
om mijn leven even te bezinnen.

Cees van Wijgerden