Samen met je ouders zweef je de puberteit door.
Tegenslagen ken je niet, dat wordt je weerhouden.
Alles wordt besproken achter een wijnglas.
In de watte ben je gelegd en je loopt in hun pas.

Ach… waarom zou je ergens druk om maken.
Alles komt je aangewaaid, niets kom je tekort.
Ze hebben een ster van je gemaakt.
“Doe maar gewoon” zijn ze kwijtgeraakt!

Dromen worden jou geleerd om uit te komen.
Maar zelf heb je geen kracht om te leven.
Je bent niet meer “iemand” maar wordt geleefd,
en zelf hebt je geen doel wat je na streeft.

Jammer dat je geen ruimte hebt om te ontdekken,
wie je bent en in een spiegel durft te kijken.
Ontwijk dat surrogaat leven en beleef elk moment!
Ga… om te ontdekken hoe mooi je bent!

Cees van Wijgerden