Ik laat me even gaan,

in deze rust en stilte.
Want het is nu te ver gegaan.
Mijn omgeving is alleen maar kilte.

Hier is de natuur op zijn mooist.

Zomaar ergens, midden in het bos.
Hier zijn er andere wetten,
ik laat mijn gedachten even los.

De natuur veroordeelt niet.

Hier ben ik vrij, met een goed gevoel.
Geniet van de schoonheid
en kan ik verder leven, maar wel met een doel.

De bomen geven mij een beeld,

geworteld, standvastig in de grond.
Zij wijzen mij de weg,
zo gaan mijn gedachten rond.

Niemand blaast mij meer omver.

Al denken zij dat ze er beter uitzie dan ik.
Het laat me koud en draai me om,
nagestaard met een vragende blik.

Ik laat me even gaan,

in deze rust en stilte in het bos.
Hier zijn er andere wetten,
ik laat mijn gedachten even los.

Cees van Wijgerden