Vandaag weer lekker begonnen.
Zit ik net in de les,
liggen mijn spullen nog in het kluisje,
het was mijn verteld schijnbaar.
Had ik maar beter geluisterd.

En maar weer eruit gestuurd,
ach, het wordt bijna een gewoonte.
Tja …ik doe toch alles verkeerd.
Niks gaat er meer, ik loop steeds vast.
Na drie jaar hier, nog niets geleerd.

Ja ik weet het, ik ben dromerig,
soms teruggetrokken en stil.
En mijn zelfcontrole is een gebrek,
Gaat het mis roepen mijn vrienden:
Man doe rustig, je bent knettergek.

Maar wat verlang ik soms.
Naar een hand op mijn schouder.
Iemand met een luisterend oor.
Naast met staat en meedenkt
en mij begrijpt zodat ik niet ontspoor.

Weet je,
dan gaat het morgen
misschien wat beter.

Cees van Wijgerden