Mijn keel is droog van al het roepen
mijn benen slap van al het lopen.
Ik ben nu al zo lang aan het zoeken
waarom zou ik nog op u hopen.

U bent nu aan zet.
Het is uw besluit.
En als u niet wilt helpen
dan kom ik er zelf wel uit.

Mn hoofd is moe van het geloven.
Mijn armen slap van al het tillen.
Waarom voel ik me bedrogen?
Waarom blijft het stil vanbinnen?

U koos toch voor mij?
Is dit dan wat u wilt?
En nu het er op aankomt
waarom bent u stil?

Laat me schreeuwen naar de hemel
mijn longen uit mijn lijf.
Want waarom zou ik nog bidden
als ik toch geen antwoord krijg.
Ik heb tijden lang gezwegen
U hebt kans genoeg gehad.
Wilt u mij misschien niet spreken
Ik ben de stilte, de stilte meer dan zat.

Doorbreek de stilte.
Wees het water in mijn droge land.
Doorbreek de kilte.
In mijn hart mijn ziel en mijn verstand.
Ik heb U nodig.
Kom alstublieft een stukje dichterbij.
Ik heb U nodig.
Zonder U is alle kans op hoop voorbij.

copyright Matthijn Buwalda
http://www.matthijnbuwalda.nl/