Ik kijk omhoog
en steeds naar voren
maar toch neem ik
langzaam afscheid van mezelf.

Mijn tienerjaren raken uit het zicht
mijn boek wordt uitgelezen.
De toekomst maakt me soms benauwd
maar toch wil ik hem intens beleven.

Tussen deze twee werelden sta ik in
en het “vertrouwde” achter mij laten
nu moet ik beslissingen gaan nemen
en op eigen benen gaan staan
en weg vallen een aantal van mijn maten.

Afscheid nemen van jezelf.
Het zal nog vaak gebeuren in mijn leven
ik raak er nooit aan gewend.
Maar ik zal mijn tienerjaren nooit prijs geven.
Zij gaven mij datgene waarvan ik mocht genieten.

Sven