Niemand weet het,
niemand heeft ook maar een flauw benul,
van hoe ik leef,
van wie ik ben.

Alles zit verborgen.
Achter een masker, achter een lach.
Alleen ik raak nog een beetje wijs uit mezelf.
Alleen ik weet hoe ik me voel.

Al hoewel ik zelf soms twijfel.
Al hoewel ik het zelf niet zeker weet.
“ Wie ben ik”, denk ik steeds.
Wie ben ik in deze wereld, soms vol met liefde, soms vol met haat.

Ik ben maar een kleine pion in deze mensenmassa.
Ik ben een lilliputter in onze maatschappij
en die is hard, dat weet je wel
dat weet iedereen.

Ik twijfel aan mezelf,
ja, meer dan eens.
En ik, die steeds maar denkt: ‘dat is toch normaal?!’
Nee, ik heb het mis.

Je moet hard zijn.
Je moet karakter tonen.
Maar daarvoor moet je “dat” wel eerst hebben
en dat is mijn probleem.

Ik zal het nu maar zeggen……….

‘k Heb geen reden om te zwijgen.
Ik ken mezelf niet.
Ik weet niet wie “Ik” ben.
 
Martijn Deruyck