Heb je dat ook wel eens
dat als je in de spiegel kijkt
niet weet wie je bent
alleen de buitenkant ziet.

Maar die zegt niets
dat je jezelf afvraagt
wie nou je echte vrienden zijn
dat je ze zelf in hun gezicht slaat.

Terwijl je ze nodig hebt
of dat je niet voelt
dat ze van je houden
of dat je weet dat alles.

Zo snel wisselt
de ene keer mooi
andere keer vertekend
dat je maar stil blijft.

Omdat je het even niet meer weet
dat je mensen niet durft aan te kijken
omdat ze jou niet willen zien
dus dan maar liever niet kijkt.

Of dat je denkt dat ze je niet willen zien
maar ze dat wel willen
en je dan weer spijt hebt
of dat je gewoon Gods liefde nodig hebt
om je heen
in je ziel.

Willemieke