In twee weken tijd verandert de wereld.
Het begon zo klein en het werd zo groot.
Het nieuws overspoelt ons.
En wij, wij lopen er achteraan
met zijn allen in een achtbaan.
 
Stille straten, stille pleinen
en een tegenstander in stilte.
Hij drijf mensen in hun huizen.
De natuur ontspringt,
de lente komt en een merel zingt.
 
Niets is vanzelfsprekend meer,
ineens moeten we afstand houden.
 
De “zorg” vecht, die mensen gaan ervoor!
om hun naasten nabij te staan en dat
vanuit een onvoorwaardelijke liefde!
Want vele zijn ziek en vechten voor hun leven,
en hoeveel zijn er al niet overleden?
 
We moeten leren met andere ogen te kijken,
over het leven dat ons is gegeven.
Het is zo kostbaar en zo mooi.
Blijf daarin dromen en blijf geloven,
dan komen we hopelijk corona te boven.
 
Cees van Wijgerden