Rijdend op een scooter.
Soms op hun skates
Soms op hun skeelers
Soms zwart.
Soms blank.
Hangend op een hoek van een straat.
 
Rondom hun wereldje,
hun wereldje
van graffiti,
hakenkruisen
en devil en
dead.
 
Zonder mening,
zonder toekomst.
 
Afkerig van de maatschappij,
afkerig van iedereen die op hun weg komt.
 
Denkend dat zij gelijk hebben.
Soms ver van hun ouders.
Soms ver van hun familie.
Soms ver van hun vrienden…,
ver van normen en waarden.
 
Weet je wat ik hier duidelijk wil maken?
Enige tijd geleden hebben ze in Ede
het monument beklad
dat was opgericht
voor de vijftienjarige Huub van Haren,
een leerling die eventjes koud werd gemaakt op school,
door een medeleerling,
met een stomp in zijn maag.
 
Dood!
En wat denk je in Amerika?
Daar worden vijftien leerlingen om zeep geholpen.
En dan vinden ze 't gek dat er al scholen zijn,
die hele dag bewaking moeten hebben.
 
Crisis, man, crisis.
 
Cees van Wijgerden