Vorige week ging hij weg.
 Had geen zin meer in school.
 Een weggegooide studie.
 Weggegooide jaren.
 Een jongen van zestien, totaal doelloos.
 Zonde.
 
 Docent, achtenvijftig jaar,
 geeft zijn sleutel af bij de directie en vertrekt.
 Opgebrand.
 
 Shit, man, dat is de tweede vandaag in mijn omgeving.
 
 Hij kwam huilend mijn kantoor binnen.
 Huilend van woede.
 Ik ken hem goed.
 Vragend keek ik hem aan.
 "Ze schelden mij uit voor grindbak,
 met zijn vieren!
 Ik sla ze op hun bek!"
 Ja, als je hormonen beginnen te gieren door je lichaam,
 krijg je last van puistjes.
 En soms veel.
 
 Nummer vier kwam ook om de hoek kijken.
 'Netjes opgevoed.'
 Een mes in z'n broekzak. Een mes in z'n jas.
 En een knuppel in z'n tas.
 Die knaap gaat dan elke morgen met deze spullen van huis.
 
 Het lijkt wel of er een virus heerst van de week.
 Deze dag in het nieuwe jaar was voor mij een reden
 om net nog niet te gaan doemdenken!
 
 Cees van Wijgerden