Je bent zo gevoelig,
hoe mensen over je denken.
Het zijn die blikken en soms de woorden
een houding of hun taal,
die je mond smoorde.

Jarenlang heb je gezwegen,
met een hart vol van emotie.
Het gevoel was daarbij heel sterk
en nu, nu breek je hart langzaam open.
Het werd een heel boekwerk.

Vol van verhalen
verhalen van eenzaamheid en verdriet.
Iemand moest hem een keer open breken,
al doet het voor jou wel pijn.
Altijd heb je het maar ontweken.

Langzaam breekt het hart open
weet, je staat er niet alleen voor.
Je emotie gaat tekeer en tranen komen,
maar die drogen wel weer op.
Nu is er een plekje om liefde te laten stromen.

Als het “gevoel” weer terug komt,
staat Hij naast je
zonder woorden te spreken.
Begrijpt Hij je en wilt het met je delen,
dat er voor jou weer een nieuwe tijd zal aanbreken.

veel liefs van iemand,
die een kijkje mocht nemen, wat je van binnen voelt.

Cees van Wijgerden