Ons wervelwindje komt weer thuis
en dat gaat niet zonder geruis.

Ongecontroleerd en zonder rem
duidelijk aanwezig en met een harde stem.

Midden in de puberteit
ben ik degene die er soms onder lijd.

Dwars tegen de regels in,
een puber en zijn eigen zin.

Steeds wil je aan de teugels trekken
met het besef, om de wereld te ontdekken.

Rust en regelmaat dat is wat je wil
zonder die eindeloze pil.

Vrienden om je heen
maar ook weer snel alleen.

Eens komt het moment om je vrijheid te geven
en mag je zelfstandig gaan leven.

Weet dan wel: de wereld om ons heen
’t is jammer, maar is zo hard als steen.

Ga dan op reis
en word met vallen en opstaan wijs.

Wervelwindje,
ik zal je nog gaan missen
zonder al die ergernissen.

Ik geef om je.

Cees van Wijgerden