Vaak, als ik mijn eigen weg ga,
geen tijd neem om stil te zijn.
Doordraaf in de dingen van elke dag,
val ik in een leegte en lijkt alles maar schijn.

Langzaam, raak ik dan los van U
en merk dan niet veel meer van uw kracht.
In deze momenten kom ik tot ontdekking
Dat ik afhankelijk ben van U, dat U naar me lacht.

U laat mij dan zien, dat U groter bent, dan ikzelf,
dat ik niet zonder U kan en mij weer dwingt tot contact.
Weer de stilte op moet zoeken in mijn alledaags bestaan,
zodat ik weer niet wegzak en verzwak.

Ik zie dan weer, het geduld dat U met mij heeft,
mij kracht geeft, mij weer even aanraakt. 
Dankbaar ben ik dan voor dat geduld
en dat is, wat mij steeds gelukkig maakt.

Cees van Wijgerden