om van ons heen te gaan
het stormt door mijn geest
mijn hart huilt
van binnen gebroken

voor jou was er geen leven meer
de wind nam je woorden mee
de regen spoelde je voetstappen weg
er heerst een stilte in deze ochtendkilte

onbegrip verdriet en verbijstering
niemand kan nog iets zeggen
het enige houvast is een herinnering
een foto en wat spullen

zoals een ster aan de hemel
zo mag je flonkeren in ons hart
de herinnering blijft
en……..het leven roept weer

stilstaan is er niet bij
hoe graag het we ook zouden willen
maar jou wens was:
ga door…….. beleef het leven.

Cees van Wijgerden