Je was pas twaalf
Door omstandigheden van andere
werd je jonge leventje gevormd,
tot wie je toen was, je zat in een kooitje.
Samengevat was het een zooitje!
Een tijd die je niemand toe wenst.
Nu acht jaar later, zit je weer naast me.
De sporen van je leven tekenen de lijnen.
Alles achter je gelaten en gevochten,
ging je door velerlei bochten.
Maar je bent er! En je hebt weer een doel!
Soms komen er heel diepzinnig woorden
uit je mond: “ je kunt niet iedereen
op je vleugels meenemen in je leven ” .
Heel duidelijk trek je nu je grenzen
en heb je nog vele mooie wensen!
Diep vanbinnen, ben ik trots op je.
Vechtend… uit mijn beeld, ben je door gegaan!
Respect en waardering voor wie je nu bent.
Dit is een waardevol mooi moment.
Niemand neemt dat meer van je af.
Cees van Wijgerden
