In gedachten
In gedachten verzonken op het strand,
trek ik mijn sporen in het zand.
Turend in de verte, de horizon
en hoog in de lucht nog een ballon.
Zwevend meegenomen door de wind,
ik voel mij klein worden als een kind.
Even weg van iedereen,
genietend van de stilte om mij heen.
Want ik had zoveel pijn vanbinnen,
hier in de stilte kan ik het overwinnen.
Ik moet verder, verder met mij leven,
Ondanks alles, zoveel moeten prijsgeven.
Zo wandel ik mijn toekomst tegemoet.
Mijn verleden...het ga je goed.
Nee… ik kijk niet meer achterom,
want dan komen de vragen “het waarom”.
In gedachten verzonken op het strand,
trek ik zo mijn sporen in het zand.
Cees van Wijgerden
