Je durft me niet aan te kijken,
je schaamt je er voor.
Maar ik voel dat je het moeilijk hebt
de strijd in jezelf, zo ga je er wel onderdoor.

Hoe moeilijk is het soms
om je “eigen” verhaal te vertellen.
Jaren van opgekropte gevoelens.
Steeds, steeds maar weer het uitstellen.

Bang voor je omgeving,
zij die jou wel zullen laten vallen.
En dan nog niet te spreken over je eigen kring
misschien wel… grote aantallen.

Je draait je om en langzaam loop je weg.
In je eigen wereldje met een zware rugzak.
Ik hoop één ding, dat er thuis altijd weer
een plekje is en een veilig onderdak.

Ik ben weer alleen
en voel de stilte, gedachte gaan.
In dit moment kom ik tot besef
Vader, ga mee in dit moeilijk bestaan.

Cees van Wijgerden