Heer, nu het oude voorbij is
en de nevel opgetrokken,
staan wij nog even stil bij het moment
waarop ons “Ja” woord mocht klinken.

In deze stilte klinkt nog het lied:
Heer U bent mijn leven
de grond waarop ik sta.
Vol verwondering en ontzag kijken we terug.

Op deze grond mogen wij bouwen
de toekomst in, wat deze ook ons mag brengen.
Zo mogen wij de vrucht uit dragen van:
Liefde, vreugde, vrede, geduld, vriendelijkheid, goedheid en trouw.

De zegen die U ons gaf, geeft ons troost
en kracht, met Heer, Uw eigen woorden:
Vrede laat Ik jullie, mijn vrede geef Ik jullie
niet gelijk de wereld die geeft, geef Ik hem jullie.

Al oude woorden van David mochten klinken
als een gordel om onze middel:
Heer, maak ons uw wegen bekend, leer ons uw paden,
leid ons in uw waarheid en leer ons, want Gij zijt de God onze heil.

Heer, U bent onze kracht, de Rots waarop wij bouwen.
U bent onze waarheid, de vrede van ons hart.
zo weten wij ons veilig, want uw hand laat ons nooit los.
U hebt ons bevrijd in uw vergeving leven wij.

Cees van Wijgerden