Wat doe ik nou verkeerd,
vertel me het nou eens.
Altijd twijfelen mensen aan mij.
Docenten, mijn ouders, vrienden.
Wat doe ik nou verkeerd!

Zo kwam ie binnen, driftig en kort.

Ik keek hem aan, en vroeg hem.

Moet ik hierop een antwoord geven?

Ja, want jij snapt me tenminste…….

Hij vraagt mij….. of ik hem een spiegel voor wil houden.

Kijk dan moet je durven, dan moet je lef hebben.
Dan maar recht voor zijn raap.
Doet wel een beetje zeer,
maar, je bereikt wel je doel.
Snel, zoals ik hem kende vloog zijn leventje door
mijn gedachten.

Betrouwbaarheid jongen, dat is wat ik bij jou mis.
Betrouwbaarheid.

Hij keek me aan…..een schot in de roos.
Vertrouwd mij dan niemand?

Nee, vanuit jouw houding die je hebt tegen anderen
mis ik iets. Jouw actie is bij de ander reactie.
Jouw actie zet de ander gelijk in wantrouwend denken.

Betrouwbaarheid!
Kijk, als jij geen vertrouwen kunt scheppen bij een ander,
twijfelt die ander in jou.

Je woord is woord!
Je daad, een daad!

Ja maar, weet je,
ik krijg van mijn vader geen brommer.
Snap er niks van.
Ik wel.

Waarom?

Jouw vader houdt zoveel van jou, hij kent jou namelijk.
De brommer loopt straks geen 40 maar 90.
En dan?
In de kreukels?
Weg ventje.
Zoveel houdt vader van jou.

Dus hij vertrouwt mij niet.

Ik denk het niet.

Dus dan moet ik beginnen om……….. eerst dat stukje
vertrouwen te winnen bij hem.

Dacht het wel.

Dan heb ik veel te doen, ……..dacht ik ook.

Cees van Wijgerden