Hij was heel stil in de klas,
maar had ook niet veel te vertellen.
Leefde zijn eigen leventje,
eigenlijk met niemand wat te stellen.

Hij was inderdaad wel iets anders
en werd daarom ook regelmatig gepest.
Het lukte hem niet om te veranderen.
Ook al deed hij elke keer zijn best.

Zijn thuissituatie was dan ook niet geweldig
en wordt vaak uitgescholden voor halve zool!
Geen warmte en liefde laat staan begrip.
Dat nam hij elke dag mee naar school.

Dit eerste schooljaar viel hem zwaar.
Je “moet iemand zijn” iets uitstralen.
Hij voelt zich eenzaam en verlaten,
elke dag is het flink balen.

Toen die dag… zomaar een moment.
Ze ging naast hem zitten en keek hem aan.
Toen die vraag: kan ik je ergens mee helpen?
Bijna kwam er een traan.

Cees van Wijgerden