Zonder erbij na te denken,
is het oordeel van anderen al gevallen.
Zonder zich in jou te hebben verdiept,
rollen woorden in grote aantallen.

Toch blijft de vraag:
wat gaat er om in je hoofd.
En wie is degene
die nog in jou gelooft.

Instantie, bemoeien zich met je,
zij vullen jou leventje wel in.
Maar ondertussen…
heb jij het wel naar je zin?

Praten en praten. met veel woorden,
maar je deur is dichtgegaan.
Wie kan jou echt begrijpen
en wil… naast je gaan staan.

Juist, als er even niemand is
en als het op je af komt.
Wat doe je, als je gevoel tekeer gaat
en alles in je verstomt.

Even een knipoog.
Even een hand op je schouder.
Even die warme woorden:
Je bent uniek, je bent een volhouder.

Ook al zit je met concentratie problemen,
faalangst ADHD of ADD.
Van mij mag je stuiteren,
ik zit er niet mee, wij gaan ervoor.

Vergeet dit nooit:
 je staat in Zijn handpalm gegrift
bijna goddelijke gemaakt.
Je mag Zijn kind zijn, ook al ben je niet volmaakt.

Cees van Wijgerden