Je ziet Mij niet
en wil niets horen
je bent te druk.
Ik zal je niet storen
 
Maar dan toch even
zie Ik een moment
waarop 'k heb gewacht
dat je je zelf bent.
 
En even ga je zitten
Ik zie je denken
Ik wil je aanraken
om je voorzichtig
te wenken.
 
Maar dan plots
bedenk je iets
en Mijn aandacht
valt weg
in het niets.
 
Ik wilde je niet storen
alleen maar laten weten
dat Ik om je geef, schijnbaar
ben je dat vergeten.
 
Ik hoop dat Ik morgen
weer bij je mag zijn
en dat je weer mag weten
geloven is leven
in Mijn bijzijn.
 
Sanne de Koning