Je loopt eenzaam en alleen
de duisternis valt langzaam om je heen.
 
Je voelt je verdrietig, koud en moe
je hebt wel een thuis, maar daar wil je niet naar toe.
 
Je ouders begrijpen je niet meer
geen wonder, want je veranderd keer op keer.
 
Maar één ding hamert steeds door je hoofd
een ander heeft de liefde geroofd.
 
Dikke druppels vallen op straat
het zijn tranen die je laat.
 
Dan plotseling voel je een arm om je heen
je weet het ....
hij is terug gekomen voor jou alleen!

Anouk