Zwijgend veeg ik de vloer.
Scherven overal.
Je hart vol van verdriet, van onrust.

Maar niemand die dat ziet.
Niemand die met je mee leeft.
jou serieus neemt.
Niemand die nodige steun geeft.

Zwijgend leg ik mijn vinger op je lippen.
kijk je doordringend aan.
Ik zie gedachten door je heen gaan.
En voel je pijn.
Ik fluister in je oor ..  ik ben er.
Je ogen worden vochtig.

Een lange stilte.
Een druppel over je wang.

Je fluistert zachtjes:
Ik ben nooit meer bang.
Bedankt!……… wie je bent.

Niki